"Εἶδα ἀστραπιαία τὸν Πατέρα Παϊσιο νὰ σηκώνει τὸ χέρι του καὶ νὰ τοῦ δίνει ἕνα γερὸ χαστούκι. Ὁ φοιτητὴς τὰ ἔχασε, ζαλίστηκε, ἔμεινε γιὰ λίγο μὲ γουρλωμένα τὰ μάτια γιὰ νὰ συνειδητοποιήσει τί ἔγινε καὶ μετὰ ἄρχισε νὰ κλαίει μὲ ἀναφιλητὰ σὰ μικρὸ παιδί.
Ὁ πατήρ Παϊσιος τὸν κοίταζε, δὲν ἔλεγε τίποτα καὶ τὸν ἄφησε νὰ κλάψει. Μετὰ ἀπὸ πολὺ κλάμα τοῦ εἶπε : " Εὐλογημένε, τί εἶναι αὐτὸ ποῦ εἶπες; Ἔλα μαζί μου". Τὸν πῆρε ἀπὸ τὸ χέρι, ὅπως ἡ μάνα τὸ μικρὸ παιδί, τὸν πῆγε στὸν νιπτήρα καὶ τοῦ εἶπε :" Πλύνε τὸ πρόσωπό σου". Ὕστερά του ἔδωσε μία πετσέτα γιὰ νὰ σκουπίσει τὸ πρόσωπό του ἀπὸ τὰ δάκρια καῖν τὸν ἔφερε στὴν προηγούμενη θέση, ὅποτε ἄρχισε μὲ ἱλαρότητα, μὲ τρυφερότητα καὶ μὲ πολὺ ἀγάπη νὰ τοῦ ὑποδεικνύει τὸ λάθος του καὶ νὰ τοῦ λέγει ὅτι...
δὲν πρέπει νὰ μιλᾶμε μὲ ἀπρέπεια γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὸ ἔργο Του. Μάλιστα τοῦ ἔγραψε καὶ μία χαριτώμενη ἀφιέρωση σὲ ἕνα βιβλίο του καὶ τοῦ τὸ ἔδωσε. Περιττὸ δὲ νὰ πῶ ὅτι ἐγὼ παρακολουθοῦσα ὅλη αὐτὴ τὴ σκηνὴ ἄφωνος καὶ ἐκστατικός.
Ὅταν τὸν ἐπισκεφτόμουν μετὰ ἀπὸ τὶς συμβουλὲς ποὺ τοῦ ζητοῦσα γιὰ θέματα τῆς προσωπικῆς μου ζωῆς,τὸν ρωτοῦσα καὶ γιὰ θέματα ποὺ ἀντιμετώπιζα μὲ τὰ πνευματικά μου παιδιά. Τοῦ εἶπα γιὰ κάποιο παιδὶ ποὺ ἦταν πολὺ ζωηρὸ καὶ ἀντιδραστικὸ καὶ ζήτησα τὴν γνώμη του πὼς νὰ τὸν ἀντιμετωπίζω. Μοῦ ἀπάντησε ἀφοπλιστικὰ :
" Νὰ κάνεις ὅτι ὁ ἀγωγιάτης μὲ τὸ ζῶο. Νὰ κρατᾶς γερὰ τὰ γκέμια καὶ νὰ κάθεσαι μακριὰ γιὰ νὰ μὴν τρῶς τὶς κλωτσιές του."
Ὅταν ἐπαναφέρω στὴν μνήμη μου τὴν ἁγιασμένη αὐτὴ μορφή, συγκινοῦμαι, δακρύζω καὶ προσεύχομαι.
Νὰ ἔχουμε τὶς ἅγιες εὐχές του.
Μαρτυρία Σεβασμιωτατου Μητροπολίτη Ναυπάκτου καὶ Ἄγ. Βλασίου κ.κ. Ἰερόθεος
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο ' Μαρτυρίες Προσκυνητῶν -Γέροντας Παϊσιος ὁ Ἁγιορείτης-1924-1994,σὲλ 43-44, ἐκδόσεις Ἁγιοτοκος Καππαδοκίας, Νικόλαος Α.Ζουρνατζόγλου, ἐπισμηναγὸς Ε.Α
