Αυτό είναι η αιτία όλων των κακών, το στόμα ή μάλλον όχι το στόμα, αλλ' αυτοί που κάνουν κακή χρήση αυτού.
Απ' αυτό προέρχονται οι ύβρεις, οι κακολογίες, οι βλασφημίες, η φλόγα των ηδονών, οι φόνοι, οι μοιχείες, οι κλοπές. Ολα απ' αυτό γεννώνται.
Και πώς γεννώνται οι φόνοι; Θα ρωτήσει κάποιος.
Από τη βρισιά έφτασε στην οργή, από την οργή στα τραύματα, από τα τραύματα στο φόνο.
Για τούτο ο Παύλος έλεγε: «Αν υπάρχει κάποιος λόγος που οικοδομεί», για να σου οφείλει χάρη αυτός που ακούει.
Ούτε να τον περιφρονείς! Δεν ωφέλησες καθόλου αυτόν που ακούει, αλλά και τον έβλαψες, όπως είναι φυσικό, επειδή του έμπηξες μέσα του το καρφί.
Αν όμως τον συμβουλεύεις τι πρέπει να κάνει, του παρέχεις μεγάλη χάρη, αν τον διδάξεις να έχει εύφημο στόμα, αν τον διδάξεις να μην κακολογεί κανένα, τότε κυρίως τον σωφρόνισες και έχεις προσφέρει χάρη σ’ αυτόν, αν μιλήσεις σ’ αυτόν για κατάνυξη, για ευλάβεια, για ελεημοσύνη, γιατί όλα αυτά καταπραύνουν την ψυχή του.
Γι' όλα αυτά θα σου χρωστά χάρη. Αν όμως τον ειρωνευτείς, αν πεις αισχρό λόγο, τον ερέθισες περισσότερο, αν επαινέσεις την πονηρία, τον κατέβαλες και τον κατέστρεψες.
Διότι, όπως ακριβώς το μύρο μεταδίδει χάρη σ’ αυτούς που μεταλαμβάνουν, έτσι και ο καλός λόγος.
Για τούτο και κάποιος έλεγε: «Το όνομά σου είναι εκκενωθέν μύρον». Έκαμε αυτούς να αποπνέουν από την ευωδία εκείνη. Βλέπεις ότι εκείνο που συμβουλεύει πάντοτε, αυτό και τώρα λέγει και προτρέπει στον καθένα να οικοδομεί τον πλησίον του σύμφωνα με τη δύναμή του;
