Η σύλληψη και η γέννηση τής Παρθένου
Τή Σύλληψη τῆς Παρθένου γιορτάζει ἡ Ἐκκλησία µας στίς 9 τοῦ ∆εκέµβρη καί τή Γέννησή της στίς 8 τοῦ Σεπτέβρη.
Τίς πληροφορίες γιά τά γεγονότα αὐτά τίς ἔχοµε ἀπό τό « Πρωτοευαγγέλιο τοῦ Ἰακώβου»
καί µέ βάση αὐτές τίς πληροφορίες γράφτηκαν καί οἱ σχετικές ἀκολουθίες τῶν Θεοµητορικῶν ἑορτῶν.
Πρίν ἀναφερθοῦµε στά γεγονότα θά πρέπει νά ποῦµε δυό λόγια γιά τούς γονεῖς τῆς Παρθένου Μαρίας ἤ Μαριάµ. Ὁ Ἰωακείµ καί ἡ Ἄννα, οἱ γονεῖς τῆς Παρθένου, ἦσαν πλούσιοι, ἀλλά καί εὐσεβεῖς καί θεοφοβούµενοι. ∆έν εἶχαν παιδί καί αὐτό τούς στενοχωροῦσε πάρα πολύ. Σέ µιά µεγάλη γιορτή πῆγαν πρῶτοι στό ναό γιά νά προσφέρουν τά δῶρα τους, ἀλλά οἱ ἱερεῖς δέν τό ἐπέτρεψαν αὐτό,γιατί ἦταν ἄτεκνοι καί ἡ ἀτεκνία ἦταν ὄνειδος γι’ αὐτούς. Εἶπαν οἱ ἱερεῖς στόν Ἰωακείµ:« οὐκ ἔξεστίν σοι πρῶτος προσενεγκεῖν τά δῶρά σου, καθ’ ὅτι σπέρµα οὐκ ἐποίησας ἐν τῷ Ἰσραήλ»· δηλαδή, δέ σοῦ ἐπιτρέπεται νά προσφέρεις πρῶτος τά δῶρα σου, ἐπειδή δέν ἐγέννησες παιδί. Τά λόγια αὐτά σάν µαχαίρι ἔσχισαν τήν καρδιά τοῦ Ἰωακείµ. Ἀναφέρει τό Πρωτοευαγγέλιο: « ἐλυπήθη σφόδρα καί λέγων ἐν ἑαυτῷ δέ θά φάγω οὔτε θά πίω µέχρι πού νά µέ ἐπισκεφθεῖ ὁ Θεός», καί ἀνεχώρησε στήν ἔρηµο καί ἡ Ἄννα γιά τό σπίτι της. Ἄρχισαν ὁ καθένας ἀπό τό µέρος του νά πολιορκοῦν τό Θεό µέ τίς νηστεῖες καί τίς προσευχές νά τούς σπλαχνιστεῖ καί νά τούς χαρίσει παιδί νά φύγει τό ὄνειδος τῆς ἀτεκνίας ἀπό τό σπιτικό τους. Καί ό Κύριος, πού πάντα ἀκούει τίς προσευχές αὐτῶν πού µέ θερµή πίστη τόν ἐπικα- λοῦνται, δέν ἦταν δυνατό νά µήν ἀκούσει καί τίς προσευχές τῶν δικαίων Ἰωακείµ καί Ἄννας. Ἔτσι στίς 40 ἡµέρες τοῦ πνευµατικοῦ τους ἀγώνα, ὁ Κύριος ἀπέστειλε ἄγγελο στήν ἔρηµο καί εἶπε στόν Ἰωακείµ ὅτι ὁ Κύριος θά ἐκπληρώσει τήν ἐ- πιθυµία του. Ταυτόχρονα τό χαρµόσυνο µήνυµα δι’ ἀγγέλου ἔφτασε καί στήν Ἄννα, ὅπως διηγεῖται τό «Πρωτοευαγγέλιο τοῦ Ἰακώβου» : « Καί ἰδού ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη λέγων αὐτῇ: Ἄννα, Ἄννα, ἐπήκουσε Κύριος τῆς δεήσεώς σου, καί συλλήψει καί γεννήσεις καί λαληθήσεται τό σπέρµα σου ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουµένη· καί εἶπεν Ἄννα, ζῆ Κύριος ὁ Θεός µου, ἐάν γεννήσω εἴτε ἄρρεν εἴτε θῆλυ, προσάξῳ αὐτῷ δῶρον Κυρίῳ τῷ Θεῷ µου καί ἔσται λειτουργοῦν αὐτῷ πάσας τάς ἡµέρας τῆς ζωῆς αὐτοῦ». ∆ηλαδή, ὑπόσχεται ἡ Ἄννα ὅτι αὐτό πού θά γεννήσει, ἀγόρι ἤ κορίτσι, θά τό ἀφιερώσει στό Θεό, γιά νά τόν ὑπηρετεῖ διά βίου. Αὐτή τήν ὑπόσχεση τήν τήρησε ἡ Ἄννα, ὅπως θά δοῦµε στή συνέχεια.
Στό µεταξύ ὁ Ἰωακείµ ἐπιστρέφει στό σπίτι µέ τά κοπάδια του καί ἡ Ἄννα, πού ἔµαθε ἀπό τόν ἄγγελο τόν ἐρχοµό τοῦ ἄνδρα της, βγῆκε νά τόν ὑποδεχτεῖ. Μόλις ἔφτασε ὁ Ἰωακείµ, ἡ Ἄννα κρεµάστηκε στό λαιµό του λέγοντας: « Τώρα ξέρω καλά ὅτι ὁ Κύριος, ὁ Θεός, µοῦ ἔδωσε πλούσια τήν εὐλογία Του...». Βέβαια τό εὐλαβές ἀνδρόγυνο δέν παρέλειψε νά ἐκφράσει τήν εὐγνωµοσύνη του πρός τόν Κύριο, προσφέροντας τά δῶρα του στό Ναό.
∆έν ἄργησε νά συλλάβει ἡ Ἄννα· στήν κοιλιά της πλέον σκιρτᾶ ἡ ζωή, ἡ νέα Εὔα πού θά γίνει ἡ µητέρα τῆς πραγµατικῆς ζωῆς καί τῆς εὐτυχίας. Αὐτή ἦταν ἡ ἀµοιβή τῶν κόπων τους καί τῆς εὐλάβειάς τους πρός τό Θεό, ὁ καρπός τῶν ἔργων τους, γιά τόν ὁποῖο ὁ ἱερός Ἰωάννης ὁ ∆αµασκηνός γράφει: « Ποιός καρπός θά µποροῦσε νά θεωρηθεῖ µεγαλύτερος, ἀφοῦ δέν ἦταν ἁπλό γέννηµα τῆς φύσεως τό τέκνο σας, ἀλλ’ ὑπῆρξεν ἔργο τῆς ἀρετῆς καί τῆς προσευχῆς σας;»
Κυοφόρησε ἡ εὐλογηµένη Ἄννα ἐνιά µῆνες , ὅπως ὅλες οἰ γυναῖκες, καί στόν ἔνατο µῆνα ἔφερε στόν κόσµο µιά χαριτωµένη παιδούλα. Ὁ Κωνσταντῖνος Καλλίνικος βάλλει στό στόµα τῆς Ἄννας τούς πιό κάτω στίχους.
«Κόρην Θεέ τῶν οἰκτιρµῶν,µοι ἔδωσες γλυκείαν κόρην, ἧς γῆ καί οὐρανός,δέ θά ίδοῦν ὁµοίαν» (Θεοτοκιάς).
Σίγουρα καµιά ἄλλη δέ θά γεννηθεῖ στή γῆ σάν τήν Παρθένο Μαρία πού νά µήν ἔχει κανένα ψεγάδι.
Στήν κόρη της ἡ Ἄννα ἔδωσε τό ὄνοµα Μαριάµ καί φρόντιζε νά τήν ἀνατρέφει σύµφωνα µέ τό νόµο τοῦ Θεοῦ.
Αὐτά εἶναι σέ συντοµία τά γεγονότα τῆς σύλληψης καί τῆς γέννησης τῆς Παρθένου.
Θά θέλαµε ἐδῶ νά ἀπευθυνθοῦµε στά ζευγάρια πού δέν ἔχουν γεννήσει παιδί ἀκόµα, νά µήν ἀπαγοητεύονται, ἀλλά νά καταφεύγουν µέ πίστη στό Θεό καί νά ζοῦν σύµφωνα µέ τό θέληµά Του, ὅπως ὁ Ἰωακείµ καί ἡ Ἄννα
