Λέγε με τα χείλη, με το νου και με την καρδιά σου, όπου και εάν ευρίσκεσαι, ότι και να κάνεις, συνεχώς: «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ», και πολύ σύντομα θα αντιληφθείς και θα ομολογήσεις μία πολύ μεγάλη αλλαγή μέσα σου. Θα προσέξεις ότι η προσευχή αυτή σύντομα θα τσακίσει εκείνες τις τρικυμίες και ταραχές που σε συγκλονίζουν στην καρδιά, θα σβήσει την οργή, θα αφαιρέσει τη λύπη, θα εξαφανίσει την κατάθλιψη και θα προσέξεις ότι μια χαρά εκχέεται στην καρδιά σου και ποτέ πλέον δεν θα λέγεις ότι είσαι δυστυχής. Η προσευχή αυτή θα φωτίσει το νού σου, θα εκλεπτύνει τη σκέψη σου, οι δε κακοί και αισχροί λογισμοί θα λιγοστεύσουν και θα αποξηρανθούν, και ευρισκόμενος στην εσωτερική ειρήνη θα αισθάνεσαι και θα ομολογείς ότι είσαι ένας χαρούμενος και ευτυχισμένος άνθρωπος...
Οι δαίμονες διεξάγουν τον πόλεμο εναντίον μας στην καρδιά, όταν εξάπτουν τα πάθη των ελαττωμάτων μας, τις αμαρτωλές επιθυμίες μας και μας προωθούν να κάνωμεν την αμαρτία. Εκεί στην καρδιά δημιουργούν τις τρικυμίες και τις ταραχές, τη λύπη, την οργή, τους φόβους και καταντούν τον ταλαίπωρο άνθρωπο δυστυχισμένο. Όμως, το όνομα του Χριστού είναι κεραυνός για τους δαίμονες. Κάθε φορά που θα φωνάζεις τον Χριστό είναι σαν να τους κτυπάς με κεραυνό. Αρχίζουν να πανικοβάλλονται να εξέρχονται από την καρδιά σου καταδιωκόμενοι και μαστιζόμενοι και ελευθερώνεται η ψυχή σου καί γαληνεύει, γιατί με την προσευχή (ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ), ενώ οι δαίμονες φεύγουν, η χαρά του Αγίου Πνεύματος εκχέεται στην καρδιά σου. Γι’ αυτό ακριβώς ο Χριστός συχνά μας προτρέπει στο Ευαγγέλιό Του να προσευχώμεθα συνεχώς και αδιαλείπτως και να κρούωμεν συνεχώς την πόρτα του ελέους Του και να μην αποκάμνωμεν. Στο Ευαγγέλιό Του μας έφερε παραδείγματα καί παραβολές, όπως την χήρας και του σκληρού δικαστού, του πατέρα και του παρακαλούντος παιδιού, στις οποίες με τόνο δυνατό μας προτρέπει η αδιάλειπτος και επίμονος προσευχή να μην απουσιάζει από την καρδιά μας, μας επιβεβαιώνει δε ότι είναι αδύνατον να μην εισακουσθώμεν.
Η προσευχή αυτή επειδή επαναλαμβάνεται συνεχώς καρποφορεί, διότι είναι απλή και περιέχει όλες τις έννοιες των λοιπών προσευχών καί ο νους δεν κοπιάζει στην παρακολούθηση της τόσον, όσον στις συνηθισμένες προσευχές, όπου οι λογισμοί μας αρπάζουν την προσοχή. Όταν ο νους χορτασθεί από την ευχή την στέλλει στην καρδιά και αρχίζει να καρποφορεί.
Η καρδιά που είναι σαν την πέτρα, θα μαλακώσει και θα κάνει τα μάτια να τρέχουν δάκρυα μετανοίας, που τόσον χρειάζονται για να πλύνουν τις τόσες κηλίδες που ρύπαναν το ένδυμα της ψυχής μας, για να την παρουσιάσουν μ’ αυτό τον τρόπο καθαρή στο νυμφώνα του Χριστού. Οι αισχροί λογισμοί θα ξηρανθούν, τα πάθη θα λειώσουν και η φλόγα που Θεός έβαλε στην καρδιά μας κατά το Άγιο Βάπτισμα, και η οποία μένει σκεπασμένη από τα πάθη, θα αναφανεί και θα τα κατακάψει. Τότε ένας άνθρωπος χωρίς πάθη και κατά συνέπεια χωρίς να αμαρτάνει, θα προσφέρει τη συνείδησή του καθαρή θυσία στο Θεό. Και καθώς ο νους του θα Τον βλέπει καθαρά και θα τον αισθάνεται δυνατά μέσα στην καρδιά του, θα αποφεύγει και την μικρότερη αμαρτία, γιατί κάθε διαμαρτυρία της συνειδήσεως παρεμποδίζει τη θέα του προσώπου του Κυρίου.
Μπορείς να προσφέρεις και άλλες σύντομες αδιάλειπτες προσευχές, αλλά όταν η προσευχή δεν αλλάζει γίνεται συνήθεια και μόνη της σαν ρυάκι εργάζεται μέσα μας και φέρνει τον καρπό. Λέγε δε και συχνά «ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ ΣΩΣΟΝ ΜΕ», γιατί λόγω της αμαρτωλότητός μας, ο Χριστός μας εισακούει περισσότερον δια της μεσιτείας της Μητρός Του. Ακόμα, του Αγίου Αγγέλου που έχουμε φύλακα, του Αγίου της ημέρας, των Αγίων γενικώς, αλλά υπέρ όλων το υπέρ όνομα, το όνομα του Χριστού.
*Εξυπακούεται ότι για το είδος, την ένταση και την διάρκεια της προσευχής μας το πρώτο λόγο έχει η ευλογία και η γνώμη Του πνευματικού μας πατρός.
Βιβλιογραφία: «Νοερά άθλησις», «Νηπτική θεωρία», «Μια βραδιά στην έρημο του Αγίου Όρους», «Έκφρασις μοναχικής εμπειρίας» του Γέροντος Ιωσήφ, «Υιέ μου δος μοι στην καρδίαν».
Οι δαίμονες διεξάγουν τον πόλεμο εναντίον μας στην καρδιά, όταν εξάπτουν τα πάθη των ελαττωμάτων μας, τις αμαρτωλές επιθυμίες μας και μας προωθούν να κάνωμεν την αμαρτία. Εκεί στην καρδιά δημιουργούν τις τρικυμίες και τις ταραχές, τη λύπη, την οργή, τους φόβους και καταντούν τον ταλαίπωρο άνθρωπο δυστυχισμένο. Όμως, το όνομα του Χριστού είναι κεραυνός για τους δαίμονες. Κάθε φορά που θα φωνάζεις τον Χριστό είναι σαν να τους κτυπάς με κεραυνό. Αρχίζουν να πανικοβάλλονται να εξέρχονται από την καρδιά σου καταδιωκόμενοι και μαστιζόμενοι και ελευθερώνεται η ψυχή σου καί γαληνεύει, γιατί με την προσευχή (ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ), ενώ οι δαίμονες φεύγουν, η χαρά του Αγίου Πνεύματος εκχέεται στην καρδιά σου. Γι’ αυτό ακριβώς ο Χριστός συχνά μας προτρέπει στο Ευαγγέλιό Του να προσευχώμεθα συνεχώς και αδιαλείπτως και να κρούωμεν συνεχώς την πόρτα του ελέους Του και να μην αποκάμνωμεν. Στο Ευαγγέλιό Του μας έφερε παραδείγματα καί παραβολές, όπως την χήρας και του σκληρού δικαστού, του πατέρα και του παρακαλούντος παιδιού, στις οποίες με τόνο δυνατό μας προτρέπει η αδιάλειπτος και επίμονος προσευχή να μην απουσιάζει από την καρδιά μας, μας επιβεβαιώνει δε ότι είναι αδύνατον να μην εισακουσθώμεν.
Η προσευχή αυτή επειδή επαναλαμβάνεται συνεχώς καρποφορεί, διότι είναι απλή και περιέχει όλες τις έννοιες των λοιπών προσευχών καί ο νους δεν κοπιάζει στην παρακολούθηση της τόσον, όσον στις συνηθισμένες προσευχές, όπου οι λογισμοί μας αρπάζουν την προσοχή. Όταν ο νους χορτασθεί από την ευχή την στέλλει στην καρδιά και αρχίζει να καρποφορεί.
Η καρδιά που είναι σαν την πέτρα, θα μαλακώσει και θα κάνει τα μάτια να τρέχουν δάκρυα μετανοίας, που τόσον χρειάζονται για να πλύνουν τις τόσες κηλίδες που ρύπαναν το ένδυμα της ψυχής μας, για να την παρουσιάσουν μ’ αυτό τον τρόπο καθαρή στο νυμφώνα του Χριστού. Οι αισχροί λογισμοί θα ξηρανθούν, τα πάθη θα λειώσουν και η φλόγα που Θεός έβαλε στην καρδιά μας κατά το Άγιο Βάπτισμα, και η οποία μένει σκεπασμένη από τα πάθη, θα αναφανεί και θα τα κατακάψει. Τότε ένας άνθρωπος χωρίς πάθη και κατά συνέπεια χωρίς να αμαρτάνει, θα προσφέρει τη συνείδησή του καθαρή θυσία στο Θεό. Και καθώς ο νους του θα Τον βλέπει καθαρά και θα τον αισθάνεται δυνατά μέσα στην καρδιά του, θα αποφεύγει και την μικρότερη αμαρτία, γιατί κάθε διαμαρτυρία της συνειδήσεως παρεμποδίζει τη θέα του προσώπου του Κυρίου.
Μπορείς να προσφέρεις και άλλες σύντομες αδιάλειπτες προσευχές, αλλά όταν η προσευχή δεν αλλάζει γίνεται συνήθεια και μόνη της σαν ρυάκι εργάζεται μέσα μας και φέρνει τον καρπό. Λέγε δε και συχνά «ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ ΣΩΣΟΝ ΜΕ», γιατί λόγω της αμαρτωλότητός μας, ο Χριστός μας εισακούει περισσότερον δια της μεσιτείας της Μητρός Του. Ακόμα, του Αγίου Αγγέλου που έχουμε φύλακα, του Αγίου της ημέρας, των Αγίων γενικώς, αλλά υπέρ όλων το υπέρ όνομα, το όνομα του Χριστού.
*Εξυπακούεται ότι για το είδος, την ένταση και την διάρκεια της προσευχής μας το πρώτο λόγο έχει η ευλογία και η γνώμη Του πνευματικού μας πατρός.
Βιβλιογραφία: «Νοερά άθλησις», «Νηπτική θεωρία», «Μια βραδιά στην έρημο του Αγίου Όρους», «Έκφρασις μοναχικής εμπειρίας» του Γέροντος Ιωσήφ, «Υιέ μου δος μοι στην καρδίαν».
